|
مدیریت و اخلاق دنیا امروزنیازمند مدیران با اخلاق است 
درباره وبلاگ  اگر می‌خواهید در اوج بمانید، باید به همان اندازه سخت‌تر كار كنید. مدیر وبلاگ : دکتر بهرام جاویدی نژاد برچسبها
 رمان "زوربا
ی یونانی" نوشته نیکوس کازانتراکیس،برگرفته از زندگی شخصیتی واقعی است به همین
نام؛ زوربا مردی است که با وجود ظاهر خشن و زمختش،عواطف نیرومندی دارد .باورش به زیستن
در لحظه، به معنای بی مسئولیتی در قبال دیگران نیست، چون در سخت ترین شرایط به یاری
دیگران می شتابد. رقص زوربا تنها برای شاد بودن نیست. راوی داستان
زوربا نویسنده ی جوانی است که میخواهد معدن ذغال سنگی را دوباره راه اندازی کند.
زوربا که به طور تصادفی با نویسنده جوان آشنا شده، به عنوان مباشر او را یاری میکند.
اما در انتها پروژه آنان شکست میخورد و همه آرزوهایشان برباد میرود. در صحنه ی پایانی
فیلمی که از روی این رمان ساخته شده (با هنرنمایی جاودانه آنتونی کویین در نقش
زوربا) نویسنده جوان که دارو ندارش را از دست داده، از زوربا میخواهد به او رقص یاد
دهد.این لحظه ای است که او بالاخره عمق نگرش زوربا را درک میکند و شاید میخواهد از
او چگونه زیستن را فرا گیرد. آنها در اوج نا امیدی میرقصند تا تسلیم نشوند. بدون اینکه
بخواهند تلخی حادثه را با دلایل اخلاقی یا منطقی توجیه کنند. ازخلال چنین رویکردی
است که فردیت و آزادی معنا می یابد و نتیجه اش "آری" گفتن به زندگی در
سخت ترین شرایط است. بی علت نیست که زوربا را با ابرمرد نیچه قیاس کرده اند. خیلی از منتقدان
رقص آنتونی کویین در صحنه ی پایانی را زیباترین رقصی میدانند که تا کنون بر پرده ی
سینما جان گرفته؛ نه ازنظر مهارت های تکنیکی که از نظر حس و حالتی که هنگام رقص
دارد.گویی تنها هنگام رقص آزاد است و به معنای واقعی کلمه "رستگار". چه
دلیلی بهتر از این برای رقصیدن... كلیپ این رقص
زیبا را تماشا كنید در صورت امکان پیشنهاد
میکنم که حتما فیلم آن را هم‌یک بار دیگر مشاهده کنید . درگذار از این
بحران بین المللی توفیق و تندرستی برای شما ارجمندان تاریخ ساز وطنم آرزومندم نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : رمان "زوربا ی یونانی"، لینک های مرتبط : 
دلم میخواست سقف معبد هستی فرو میریخت پلیدی‌ها و زشتی‌ها به‌زیر خاک می‌ماندند بهاری جاودان آغوش وا میکرد جهان در موجی از زیبایی و خوبی شنا میکرد بهشت عشق می‌خندید به روی آسمان آبی آرام پرستوهای مهر و دوستی پرواز می‌کردند به روی بام‌ها ناقوس آزادی صدا میکرد فریدون مشیری نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : پلیدی‌ها و زشتی‌ها به‌زیر خاک می‌ماندند، لینک های مرتبط :  غزلی زیبا از
حضرت مولانا نوروز بمانید که
ایّام شمایید! آغاز شمایید و
سرانجام شمایید! آن صبح نخستین
بهاری که ز شادی می آورد از چلچله
پیغام، شمایید! آن دشت طراوت زده
آن جنگل هشیار آن گنبد گردننده ی
آرام شمایید! خورشید گر از بام
فلک عشق فشاند، خورشید شما، عشق
شما، بام شمایید! نوروز کهنسال کجا
غیر شما بود؟ اسطوره ی جمشید و
جم و جام شمایید! عشق از نفس گرم
شما تازه کند جان افسانه ی بهرام و
گل اندام شمایید! هم آینه ی مهر و
هم آتشکده ی عشق، هم صاعقه ی خشم ِ
بهنگام شمایید! امروز اگر می چمد
ابلیس، غمی نیست در فنّ کمین
حوصله ی دام شمایید! گیرم که سحر رفته
و شب دور و دراز است، در کوچه ی خاموش
زمان، گام شمایید ایّام ز دیدار
شمایند مبارک نوروز بمانید که
ایّام شمایید! نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : غزلی زیبا از حضرت مولانا، لینک های مرتبط : 
مولانا عشق اول می کند دیوانه ات تا ز ما و من کند بیگانه ات عشق چون در سینه ات مأوا کند عقل را سرگشته و رسوا کند می‌شوی فارغ ز هر بود و نبود نیستی در بند اظهار وجود عشق رامِ مردم اوباش نیست دام حق ،صیاد هر قلاش نیست در خور مردان بود این خوان غیب نیست هر دل، لایق احسان غیب عشق كِی همگام باشد با هوس پخته كِی با خام گردد همنفس عشق را با كفر و با ایمان چه كار عشق را با دوزخ و رضوان چه كار عشق سازد پاكبازان را شكار كِی به دام آرد پلید و نابكار زنده دلها می‌شوند از عشق، مست مرده دل كی عشق را آرد به دست عشق را با نیستی سودا بود تا تو هستی، عشق كی پیدا بود عشق می‌جوید حریفی سینه چاك كو ندارد از فنای خویش باك عشق در بند آورد عقل تو را تا نماند در دلت چون و چرا عشق اگر در سینه داری الصلا پای نِه در وادی فقر و فنا عاشق و دیوانه و بی خویش باش در صف آزادگان درویش باش.. نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : عشق اول می کند دیوانه ات، لینک های مرتبط :  برف می بارید و
ما آرام، گاه تنها، گاه با
هم، راه می رفتیم. چه شكایت های غمگینی
كه می كردیم، یا حكایت های شیرینی
كه می گفتیم. هیچكس از ما نمی
دانست كز كدامین لحظه
شب كرده بود این باد برف آغاز. هم نمی دانست كاین
راه خم اندر خم بكجامان می كشاند
باز. مهدی اخوان ثالث نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : برف می بارید و ما آرام، گاه تنها، گاه با هم، راه می رفتیم.، لینک های مرتبط : 
نابینائی در شب تاریک چراغی در دست و سبوئی بر دوش در راهی
می رفت. فضولی به وی رسید و گفت :
ای نادان! روز و شب پیش تو یکسانست و روشنی و تاریکی در چشم
تو برابر، این چراغ را فایده چیست؟
نابینا بخندید و گفت : این چراغ نه از بهر خود است، از برای چون تو کوردلان بی خرد است، تا به من پهلو نزنند و سبوی مرا نشکنند.
عبدالرحمن جامی نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : نا بینا چراغ بدست، لینک های مرتبط :  یارب تو مرا به نفس طناز مده با هر چه بجز تست مرا ساز مده من در تو گریزان شدم از فتنهٔ خویش من آن توام مرا به من باز مده مولانا نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : یارب تو مرا به نفس طناز مده، لینک های مرتبط : 
از بی ادبی کسی
به جایی نرسید دری است ادب ؛به
هر گدایی نرسید ! سر رشته ی ملک
پادشاهی،ادب است تاجی است که جز
به پادشاهی نرسید از خدا جوئیم توفیق
ادب بی ادب محروم
ماند از لطف رب بی ادب تنها نه
خود را داشت بد بلکه آتش در همه
آفاق زد مولانا نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : از بی ادبی کسی به جایی نرسید، لینک های مرتبط :  شراب شوق می نوشم
به گرد یار می گردم سخن مستانه می گویم
ولی هشیارمی گردم گهی خندم گهی گریم گهی افتم گهی خیزم مسیحادر دلم پیداومن
بیمار می گردم... مولانا نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : شراب شوق می نوشم به گرد یار می گردم، لینک های مرتبط :  زندگى تركیب شادى
با غم است : درکتاب چار فصل
زندگی صفحه ها پشت سر
هم میروند هریک از این صفحه
ها ، یک لحظه اند لحظه ها با شادی
و غم میروند آفتاب و ماه ، یک
خط در میان گاه پیدا ، گاه
پنهان می شوند شادی و غم نیز هریک
لحظه ای بر سر این سفره
مهمان می شوند گاه اوج خنده ی
ما گریه است گاه اوج گریه ی
ما خنده است گریه ، دل را آبیاری
می کند خنده یعنی اینکه
دلها زنده است زندگی ترکیب شادی
با غم است دوست میدارم من این
پیوند را گرچه میگویند شادی
بهتر است دوست دارم گریه
با لبخند را قیصر امین پور نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : زندگى تركیب شادى با غم است، لینک های مرتبط :  شاهی‌طلبی برو گدای همه باش بیگانه زخویش و آشنای همه باش خواهی که ترا چو تاج بر سر دارند دست همه گیر و خاک پای همه باش ... ابوسعید ابوالخیر نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : شاهی‌طلبی برو گدای همه باش، لینک های مرتبط :  باری، اگر روزی کسی
از من بپرسد چندی که در روی زمین
بودی چه کردی؟ من می‌‌گشایم پیش رویش
دفترم را: در زیر این نیلی سپهر
بی‌کرانه چندان که یارا داشتم،
در هر ترانه نام بلند عشق را
تکرار کردم من مهربانی را ستودم من با بدی پیکار کردم پژمردن یک شاخه گل را
رنج بردم مرگ قناری در قفس را
غصه خوردم وز غصه مردم، شبی صد
بار مردم... فریدون مشیری نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : شبی صد بار مردم، لینک های مرتبط :  با توام ای لنگر تسکین! ای تکان‌های دل! ای آرامش ساحل! با توام ای نور! ای منشور! ای تمام طیف‌های آفتابی! ای کبود ِ ارغوانی! ای بنفشابی! با توام ای شور، ای دلشوره‌ی شیرین! با توام ای شادی غمگین! با توام ای غم! غم مبهم! ای نمی‌دانم! هر چه هستی باش! اما کاش... نه، جز اینم آرزویی نیست: هر چه هستی باش! اما باش! قیصر امین پور نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : با توام ای لنگر تسکین!، لینک های مرتبط : 
چترها را باید
بست زیر باران باید
رفت فکر را خاطره را
زیر باران باید برد با همه مردم شهر
زیر باران باید رفت دوست را زیر
باران باید دید عشق را زیر باران
باید جُست هر کجا هستم ،
باشم آسمان مال من است پنجره، فکر ، هوا
، عشق زمین مال من است چشم ها را باید
شُست جور دیگر باید
دید چترها را باید بست زیر باران باید
رفت سهراب سپهری نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : چترها را باید بست، لینک های مرتبط :  از همان روزی که
دست حضرت قابیل گشت آلوده به خون
حضرت هابیل از همان روزی که
فرزندان آدم زهر تلخ دشمنی در
خون شان جوشید "آدمیت مرد گرچه آدم زنده
بود" از همان روزی که یوسف
را برادرها به چاه انداختند از همان روزی که
با شلاق و خون دیوار چین را ساختند آدمیت مرده بود بعد دنیا هی پر
از آدم شد و این آسیاب گشت و گشت قرنها از مرگ آدم
هم گذشت ای دریغ آدمیت برنگشت قرن ما روزگار مرگ انسانیت
است سینه دنیا ز خوبی
ها تهی است صحبت از آزادگی
پاکی مروت ابلهی است صحبت از موسی و عیسی
و محمد نابجاست قرن موسی چمبه
هاست روزگار مرگ انسانیت
است من که از پژمردن یک
شاخه گل از نگاه ساکت یک
کودک بیمار از فغان یک قناری
در قفس از غم یک مرد در
زنجیر حتی قاتلی بر دار اشک در چشمان و
بغضم در گلوست وندرین ایام زهرم
در پیاله زهر مارم در سبوست مرگ او را از کجا
باور کنم صحبت از پژمردن یک
برگ نیست وای جنگل را بیابان
میکنند دست خون آلود را
در پیش چشم خلق پنهان میکنند هیچ حیوانی به حیوانی
نمی دارد روا آنچه این نامردان
با جان انسان میکنند صحبت از پژمردن یک
برگ نیست فرض کن مرگ قناری
در قفس هم مرگ نیست فرض کن یک شاخه
گل هم در جهان هرگز نرست فرض کن جنگل بیابان
بود از روز نخست در کویری سوت و
کور در میان مردمی با
این مصیبت ها صبور صحبت از مرگ محبت
مرگ عشق "گفتگو از مرگ انسانیت است" فریدون مشیری نوع مطلب : شعر و ادبیات، برچسب ها : "آدمیت مرد گرچه آدم زنده بود"، لینک های مرتبط : موضوعات آمار وبلاگ
امکانات جانبی |
|
|
